Starzenie się populacji osadzonych nowym wyzwaniem dla Służby Więziennej w Polsce

Starość to szczególny etap w życiu człowieka, etap który pociąga za sobą rozliczne zmiany w funkcjonowaniu jednostki. Zmiany te dotyczą różnych obszarów życia człowieka: fizycznego, psychicznego, społecznego i rzutują na dalszą sytuację osoby. Starość, jakkolwiek dotyka wszystkich ludzi, jest procesem zindywidualizowanym i u każdego przebiega w odmienny sposób. Sposób ten stanowi konsekwencję dotychczasowego życia i aktywności jednostki, przy czym warunkowany jest przez pojawiające się czynniki dodatkowe, jak np. choroby. Mając na uwadze, że osoby w wieku starszym stanowią niezwykle cenny element społeczeństwa, konieczne staje się udzielenie im wsparcia i pomoc w prowadzeniu godnego życia. Wspomniane wsparcie staje się szczególnie istotne w odniesieniu do seniorów odbywających kary pozbawienia wolności. Grupa ta, choć rosnąca w sposób najbardziej dynamiczny jeżeli chodzi o populację więźniów, z reguły jest marginalizowana i pomijana w przypadku tworzenia programów penitencjarnych czy opracowywania metod pracy z osadzonymi. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie sytuacji skazanych w wieku senioralnym. W kolejnych częściach tekstu zostały omówione zróżnicowanie społeczności więźniów seniorów oraz przebieg procesu starzenia się w warunkach izolacji. Całość zamykają wskazania, postulaty dotyczące pracy z osobami w wieku starszym.

Old age is a special stage in a person’s life, one that involves numerous changes in people’s functioning. These changes concern various areas of human life: physical, mental and social, and affect the future situation of the person. Old age, even though it affects all people, is an individualized process and proceeds it in a different way. It is a consequence of the current life and activity of the individual, but is conditioned by emerging additional factors, such as diseases. Elderly people are an extremely valuable element of society, which is why it becomes necessary to support them and help them lead a dignified life. This support becomes particularly important in relation to seniors serving sentences of imprisonment. This group, although growing in the most dynamic way in the prisoner population, is usually marginalised and overlooked in the case of creating penitentiary programmes or developing methods of working with prisoners. The purpose of this article is to show the situation of senior age convicts. In the following parts of the text, the diversity of the senior prisoners’ community and the course of the aging process in the conditions of isolation were discussed. The paper closes with indications and postulates about working with elderly people.