Ocena uwilgotnienia siedlisk metodą fitoindykacji na zmeliorowanym łąkowym obiekcie pobagiennym Supraśl górna

W pracy zbadano uwilgotnienie siedlisk łąkowych metodą fitoindykacji. na pobagiennym obiekcie łąkowym Supraśl Górna. Obiekt został zmeliorowany i zagospodarowany w latach 1978-1983. Na 10 płatach roślinnych wykonano w latach 2006 i w 2010 spisy florystyczne i przypisano liczby wilgotnościowe gatunkom według obowiązującej 10-stopniowej skali opracowanej przez Klappa i zmodyfikowanej przez Oświta. Wyniki badań wskazują, że badane łąki pod względem uwilgotnienia są zróżnicowane od siedlisk suchych, okresowo nawilżanych po wilgotne i mokre ( liczby wilgotnościowe 5,30 do 7,64). Ocena uwilgotnienia siedlisk łąkowych metodą fitoindykacyjną okazała się przydatna w badaniach o charakterze marszrutowym, na dużych obiektach. Charakteryzuje się dużą dokładnością i niewielką pracochłonnością.

The moistening of meadow habitats was estimated in the work with the use of phytoindication method on the post-bog meadow object of Supraśl Górna. The object was meliorated and managed in the period of 1978-1983. In 2006 and 2010 on 10 vegetable surface there were made floristic lists and moistening numbers were attributed to the species according to valid 10-gradual scale worked out by Klapp and modified by Oświt. Taking into account the moistening, the results of investigations show that studied meadows are differentiated from dry, periodically moisturized up to fresh and moist habitats (moisture numbers from 5,30 to 7,64). The estimation of moistening of meadow habitats with the use of phytroindication method appeared to be useful in investigations of the interaries character on large objects. It is characterized by large exactitude and small labour-consuming.