The Effect of Subacute Poisoning with Deltamethrin on the Levels of Interleukin 1ß and Tumour Necrosis Factor Α in the Livers and Kidneys of Mice

Deltamethrin is a type II pyrethroid. Deltamethrin’s action is characterised by nephrotoxicity, hepatotoxicity and immunotoxicity. The aim of the study was to evaluate the effect of poisoning with deltamethrin on the levels of interleukin1ß and TNFα in the livers and kidneys of mice. A total of 24 female mice were divided into 3 groups of 8: - controls, - receiving deltamethrin i.p. at the dose of 41.5 mg/kg for 28 days - receiving deltamethrin i.p. at the dose of 8.3 mg/kg for 28 days. On day 29 the animals were euthanised, livers and kidneys were obtained, homogenised and centrifuged. The supernatant was used for measuring IL-1ß and TNFα concentration with ELISA tests. The results were analysed with Statsoft Statistica. The interleukin 1ß concentrations were significantly higher in the kidneys (18.30±16.85) of mice exposed to the higher dose of deltamethrin than in the controls (8.15±4.66) (p<0.05). In the livers of mice receiving 41.5mg/kg deltamethrin it was 203±71.63 vs 46.77±34.79 (p<0.05). In the livers of animals receiving the lower dose it was higher than in the control group (96.51±24.73) (p<0.05). The TNF α was elevated in the kidneys of mice exposed to the higher dose of deltamethrin (6.56±3.26 vs 2.89±1.57)(p<0.05). Conclusion: Deltamethrin produces a significant increase of interleukin 1ß in the livers and kidneys of mice and so the cytokine seems to be a good marker of hepatotoxicity and nephrotoxicity in the course of subacute poisoning.

Deltametryna jest pyretroidem typu II. Działanie deltametryny charakteryzuje się nefrotoksycznością, hepatotoksycznością i immunotoksycznością. Celem pracy była ocena wpływu zatrucia deltametryną na poziom interleukiny1ß i TNFα w wątrobie i nerkach myszy. W badaniach 24 samice myszy podzielono na 3 grupy po 8: - kontrole, - otrzymywanie deltametryny i.p. w dawce 41,5 mg/kg przez 28 dni - deltametryna i.p. w dawce 8,3 mg/kg przez 28 dni. W 29 dniu zwierzęta zostały uśmiercone, pobrano wątroby i nerki, które następnie homogenizowano i odwirowano. Supernatant wykorzystano do pomiaru stężenia IL-1ß i TNFα za pomocą testów ELISA. Wyniki analizowano za pomocą Statsoft Statistica. Stężenia interleukiny 1ß były znacząco wyższe w nerkach (18,30±16,85) myszy narażonych na wyższą dawkę deltametryny niż u kontroli (8,15±4,66) (p<0,05). W wątrobach myszy otrzymujących 41,5 mg/kg deltamtehryny było to 203±71,63 vs 46,77±34,79 (p<0,05). W wątrobach zwierząt otrzymujących niższą dawkę była ona wyższa niż w grupie kontrolnej (96,51±24,73) (p<0,05). TNFα był podwyższony w nerkach myszy eksponowanych na wyższą dawkę deltametryny (6,56±3,26 vs 2,89±1,57) (p<0,05). Wniosek: Deltametryna powoduje znaczny wzrost interleukiny 1ß w wątrobie i nerkach myszy, dlatego cytokina wydaje się być dobrym markerem hepatotoksyczności i nefrotoksyczności w przebiegu zatrucia podostrego.