Samoocena a poczucie samotności młodych dorosłych

Introduction: The rapidly-growing sense of loneliness should be regarded as one of the key challenges of the modern world, which we cannot approach with negligence. How young people cope with loneliness, and how they experience and perceive it, strongly depends on their subjective perception of themselves, their self-esteem and self-concept. Research Aim: This paper presents the author’s own study which was aimed at analysing the relationship between self-esteem and the sense of loneliness among young adults. The study involved 314 people aged between 18 and 33. Method: The diagnostic survey method was used along with the following research tools: the Rosenberg Self-Esteem Scale (SES), and the Revised R-Scale ‒ UCLA. Results: The average global self-esteem score was M = 27.7, out of 40 points possible, with the minimum score of 10 points. The results of the study reveal that nearly 50% of the respondents are characterised by very low or low self-esteem (154 respondents). More than 20% of the respondents (69 people) represent an average level of self-esteem, while high and very high levels of self-esteem are reported by nearly 30% of the respondents (91 people). The average overall score for the analyses of the sense of loneliness among young adults was M = 41, out of 80 points possible, with the minimum score of 20 points. As regards individual aspects of the sense of loneliness, the scores ranked low or average. The analyses performed in the study reveal that there is a negative correlation between the variables analysed, meaning that higher levels of self-esteem are accompanied by a lower sense of loneliness among young adults. Conclusion: The results of this study provide an important premise for undertaking preventive and therapeutic interventions aimed at young adults, to prevent and reduce their levels of perceived loneliness.

Wprowadzenie: Narastające w zawrotnym tempie poczucie samotności należy traktować jako jedno z kluczowych wyzwań współczesności, wobec którego nie możemy przechodzić obojętnie. To, w jaki sposób młodzi ludzie radzą sobie z doświadczaniem samotności, jak ją przeżywają i postrzegają, zależy w dużej mierze od ich subiektywnego postrzegania i oceny własnej osoby oraz przekonania o własnej wartości. Cel badań: W niniejszej pracy zaprezentowano badania własne, których celem było przedstawienie analizy związku samooceny i poczucia samotności młodych dorosłych. Badaniami objęto 314 osób w przedziale wiekowym 18–33 lata. Metoda badań: Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. W badaniu zastosowano następujące narzędzia badawcze: Rosenberg Self-Esteem Scale (SES) oraz Zrewidowaną Skalę Samotności R-UCLA. Wyniki: Średnia wyniku samooceny globalnej wyniosła M = 27,7 na 40 możliwych, przy minimalnym rezultacie wynoszącym 10 punktów. Wyniki badań wskazują, że blisko 50% badanych odznacza się bardzo niską i niską samooceną (154 respondentów). Ponad 20% respondentów (69 osób) reprezentuje przeciętny poziom samooceny, a wysoki i bardzo wysoki poziom samooceny wykazuje blisko 30% badanych (91 osób). Średnia wyniku ogólnego w zakresie analiz dotyczących poczucia samotności młodych dorosłych wyniosła M = 41 na 80 możliwych, przy minimalnym rezultacie wynoszącym 20 punktów. W poszczególnych aspektach poczucia samotności wyniki uplasowały się na poziomie niskim i przeciętnym. Analizy badań ujawniły, że zachodzi korelacja ujemna między analizowanymi zmiennymi, co oznacza, że wyższemu poziomowi samooceny towarzyszy niższe poczucie samotności młodych dorosłych. Wnioski: Zaprezentowane wyniki badań stanowią istotną przesłankę do podejmowania działań profilaktycznych i terapeutycznych, mających na celu zapobieganie oraz niwelowanie poziomu odczuwanej samotności, skierowanych do młodych dorosłych.