Radykalizm powolności

Recenzja książki Rafała Syski Filmowy neomodernizm (2014). Samo pojęcie „neomodernizm”, choć blisko związane z takimi kategoriami opisującymi pewien nurt współczesnego kina artystycznego, jak slow cinema czy contemplative cinema, ma charakter całkowicie autorski. Syska, choć opisuje zjawisko jak najbardziej współczesne, widzi w nim wskrzeszenie ducha modernizmu filmowego z lat 50. i 60. Jego książka z jednej strony ukazuje sieć powiązań między neomodernizmem a modernizmem, z drugiej proponuje wyznaczniki konstytutywne dla twórczości neomodernistów. Częściom publikacji o charakterze ogólnym towarzyszą eseje monograficzne przedstawiające sylwetki poszczególnych twórców.

Book review of Rafał Syska’s Filmowy neomodernizm [Neomodernism in Film] (2014). The very concept of “neomodernism”, though closely associated with categories describing trends in contemporary cinema, such as slow cinema or contemplative cinema, is entirely original in character. Syska, in describing a thoroughly modern phenomenon, sees it as a reincarnation of the spirit of film modernism of 1950s and 1960s. His book on the one hand shows the network of links between neomodernism and modernism, and on the other hand proposes determinants constitutive of the work of neomodernists. The more general parts of the book contains essays depicting profiles of individual artists.