Allocating Hospital Beds in the Pandemic

Pandemia Covid-19 poddała próbie poglądy bioetyków na temat alokacji ograniczonych zasobów opieki zdrowotnej. Rozważamy stanowiska zajmowane przez organizacje medyczne i krajowe rady etyki we Włoszech, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Szwecji. W kilku wypowiedziach tych organów pojęcie godności ludzkiej odgrywa kluczową rolę. Twierdzimy, że użycie tego pojęcia nie pomaga w debacie etycznej. Bronimy poglądu, że decyzje dotyczące alokacji ograniczonych zasobów powinny być podejmowane na podstawie zasady maksymalizacji korzyści netto dla dotkniętych nimi osób. Kończymy pytaniem, czy fakt, że w niektórych regionach, po szczepieniu, które stały się powszechnie dostępne, niedobór łóżek szpitalnych był w dużej mierze spowodowany przez członków społeczności, którzy zdecydowali się nie szczepić przeciwko wirusowi wywołującemu Covid-19, powinien odgrywać rolę w przydzielanie zasobów niezaszczepionym osobom, które później zachorowały na ten wirus.

The Covid-19 pandemic put the views of bioethicists on the allocation of scarce health care resources to the test. We consider positions taken by medical organizations and national ethics councils in Italy, Spain, United Kingdom, Germany and Sweden. In several statements from these bodies, the concept of human dignity plays a central role. We argue that the use of this concept does not stand up to ethical scrutiny, and instead defend the view that decisions on the allocation of scarce resources should be guided by the goal of maximizing the net benefits to those affected. We conclude by asking whether the fact that, in some regions, after vaccination became widely available, the scarcity of hospital beds was largely caused by members of the community choosing not to be vaccinated against the virus that causes Covid-19 should play a role in allocating resources to unvaccinated people who subsequently became ill from that virus.