Polski Kontyngent Wojskowy KFOR w Kosowie – historia oraz stan obecny

Główną przyczyną napięcia w północnym Kosowie są sprzeczne interesy strategiczne władz w Belgradzie i Prisztinie. Główny punkt sporny to status 40-tysięcznej serbskiej mniejszości, zamieszkującej głównie północ Kosowa. Sytuacja jest tam w dalszym ciągu napięta, pomimo eksponowania obecności militarnej KFOR, oraz prób zapewnienia swobody przemieszczania się przez instytucje międzynarodowe, w tym EULEX. W dalszym ciągu w północnej części Kosowa notowane są zdarzenia z użyciem materiałów wybuchowych, które mogą być postrzegane, jako próby zastraszenia instytucji międzynarodowych. Duży wpływ na to mają z pewnością wypowiedzi burmistrza Mitrovicy, który w dalszym ciągu wzywa do zerwania współpracy z instytucjami międzynarodowymi, w tym KFOR. Polska 18 czerwca 1999 zdecydowała się wysłać do Kosowa wzmocniony, ponad 800 osobowy 18 Bielski Batalion Desantowo-Szturmowy, będący Polską Jednostką Wojskową Odwodu Strategicznego Naczelnego Dowódcy SZ NATO w Europie. Podstawą prawną skierowania Polskiego Kontyngentu Wojskowego KFOR (PKW KFOR) do wykonywania zadań w ramach operacji w Kosowie jest Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej - aktualne przedłużenie z dnia 24 grudnia 2012 r. o użyciu Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Siłach Międzynarodowych w Republice Kosowo i w byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii oraz w Bośni i Hercegowinie w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2013 r. Kierownictwo narodowe nad kontyngentem sprawuje Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych.