Podróże koncertowe Henryka Wieniawskiego do Norwegii

W szeregu publikacji poświęconych życiu i działalności koncertowej Henryka Wieniawskiego wiadomo, że Henryk Wieniawski był nierzadkim gościem na estradach koncertowych Danii Szwecji. Znane są bliższe informacje na temat wielu wyjazdów do tych krajów oraz koncertów, które w nich dawał. W pracach tych znajdujemy także wzmianki na temat koncertów skrzypka w Norwegii. Dane te są jednak bardzo ogólne, a daty tych wydarzeń nierzadko podawane są błędnie lub niekonsekwentnie. Tekst ten powstał w wyniku badań nad kontaktami Henryka Wieniawskiego z norweską publicznością przeprowadzonych na materiałach źródłowych. Badania te pozwoliły ustalić, że artysta odwiedził Norwegię trzykrotnie. Jego przyjazdy organizowane były przez biuro koncertowe Carla Warmutha, działające w stolicy w tym czasie. Podczas każdej z podróży Wieniawski dał tam co najmniej kilka koncertów. Badania wykazały również, że skrzypek koncertował nie tylko w stolicy Norwegii, ale również w innych miastach południowej części kraju. Udało się odtworzyć programy poszczególnych występów artysty na podstawie zachowanych programów. Z tekstów prasowych poświęconych wizytom Wieniawskiego zaś wyłoniła się atmosfera, jaka towarzyszyła jego koncertom – był tam zawsze entuzjastycznie przyjmowany, a sale koncertowe podczas jego występów były pełne. Po śmierci artysty jednak prasa właściwie o nim zapomniała. Przetrwała, wszakże, jego muzyka, którą wykonywali w kolejnych dekadach zarówno artyści zagraniczni, jak i muzycy norwescy.  

Numerous publications dedicated to Henryk Wieniawski’s life and concert activity note his frequent performances in Denmark and Sweden. We know some details of his journeys to these countries and of the concerts he gave there. The some studies also mention the Polish violinist’s concerts in Norway. Still, the information we have is of very general character, and the dates of the concerts are either misquoted or inconsistent. This paper reports the results of source studies on Henryk Wieniawski’s contacts with the audience in Norway. In the course of my research, I have established that the virtuoso visited Norway three times, and each of these tours was organised by Carl Warmuth’s concert agency operating in the country’s capital at that time. During each tour Wieniawski gave at least several concerts. The research has also demonstrated that the violinist performed not only in the Norwegian capital, but also in other cities situated in the south of the country. I have managed to reconstruct the contents of the artist’s performances on the basis of surviving concert programmes, while the press notes on Wieniawski’s tours reflect the atmosphere that accompanied his appearances. The reception was invariably enthusiastic, and the concert halls were filled to capacity. Following Wieniawski’s death, however, the press virtually forgot about him. Only his music lived on, performed there in the following decades by both Norwegian and foreign artists.