Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Affine tensors in shell theory

Tytuł:
Affine tensors in shell theory
Tensory afiniczne w teorii powłok
Autorzy:
Saxce de, G.
Vallee, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/280475.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej
Tematy:
tensorial analysis
continuum mechanics
dynamics of shells
Źródło:
Journal of Theoretical and Applied Mechanics; 2003, 41, 3; 543-621
1429-2955
Język:
angielski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Resultant force and moment are structured as a single object called the torsor. Excluding all metric notions, we define the torsors as skewsymmetric bilinear mappings operating on the linear space of affine tensors. On this ground, we define an intrinsic differential operator called the affine covariant divergence. Next, we claim that the torsor field characterizing the behavior of a continuous medium is affine covariant divergence free. Applying this general principle to the dynamics of three-dimensional media, Euler's equations are recovered. Finally, we investigated more thoroughly the dynamics of shells. Using adapted coordinates, this general principle provides a consistent way to obtain new equations with non-expected terms involving Coriolis's effects and the time evolution of the surface.

Strukturę formalna wypadkowej siły i momentu można ująć w postaci pojedynczego obiektu zwanego torsorem.Wyłączając wszystkie pojęcia metryczne, torsory definiujemy jako skośno-symetryczne dwuliniowe odwzorowania w przestrzeni liniowej w dziedzinie funkcji wektorowych. Torsory stanowią szczególną rodzinę afinicznych tensorów. Na tej podstawie zdefiniowano wewnętrzny operator różniczkowania zwany afiniczną kowariantną dywergencją. Następnie wysunięto postulat, że zachowanie się ośrodka ciągłego opisane polem torsorowym posiada zerową taką dywergencję. Zastosowawszy tę ogólną zasadę, użyto równań Eulera w opisie dynamiki ciał trójwymiarowych. W dalszej części pracy skoncentrowano się na dynamice powłok. Poprzez użycie odpowiednio zaadaptowanych współrzędnych wykazano, że zastosowanie tej ogólnej zasady stanowi spójną metodę otrzymywania równań z nieoczekiwanie pojawiającymi się członami odpowiedzialnymi za efekty przyspieszenia Coriolisa oraz zmian powierzchni powłoki w czasie.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies