Introduction. Injuries of the ACL are the most common ligamentous injuries of the knee joint, highlighting the importance of tools to easily determine the patients from a risk group.
Aims. The aims of this study were: to establish whether the posterior condylar angle (PCA) is a risk factor of ACL injury among 18-30 year-old males and to assess the differences in PCA among patients with isolated ACL injury vs. ACL injury combined with acute MCL, or meniscal injury.
Methods and materials. A case group was formed, according to a priori power analysis (α = 0.05, β = 0.95), with 44 patients with an ACL injury and a control group with 44 healthy patients. Then, the case group was subdivided into three subgroups: the MCL and meniscal injured. Two lines were drawn on the axial MRI – the posterior condylar axis and the surgical transepicondylar axis. The PCA was defined as the angle between them. Statistical analyses included U Mann-Whitney, t-student independent-sample tests, linear regression models and correlation analyses.
Results. The mean PCA in the control and study group was 1.90° ±1.25° and 1.30° ±2.49°(p = 0.178), respectively. Univariate analyses of PCA in isolated ACL injury vs. ACL injury combined with acute MCL, MM or LM injury had p values of 0.981, 0.814 and 0.813, respectively. Multivariable analysis had p values of 0.744, 0.421 and 0.873, respectively. Intrarater ICCs were 0.931 and 0.928 (excellent reliability) and interrater ICCs was 0.868 (good reliability).
Conclusions. PCA is not associated with acute ACL injuries in the studied population. MCL or meniscal injuries did not alter PCA values among patients with an ACL injury.
Wstęp. Urazy więzadła krzyżowego przedniego (ACL) są najczęstszymi urazami więzadłowymi stawu kolanowego, co podkreśla potrzebę identyfikacji pacjentów z grup ryzyka.
Cele. Celami badania było: ustalenie, czy wartość kąta tylnego kłykci (PCA) jest związana z ryzykiem urazu ACL w grupie mężczyzn w wieku 18-30 lat oraz ocena, czy istnieje różnica w wartości kąta PCA pomiędzy pacjentami z izolowanym urazem ACL, a urazem ACL połączonym z ostrym urazem łąkotek lub więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL).
Materiał i metody. Przeprowadzona a priori analiza mocy (α = 0,05 i β = 0,95) wykazała konieczność włączenia po 44 pacjentów do grupy kontrolnej i badawczej. Następnie grupa badawcza została podzielona na trzy podgrupy: z urazami MCL i łąkotkowymi. Na przekroju osiowym w MRI naniesiono dwie linie: styczną do tylnej powierzchni kłykci kości udowej oraz linię przeznadkłykciową chirurgiczną (sTEA). Kąt PCA był zdefiniowany jako kąt pomiędzy styczną i sTEA. Wyniki analizowano przy pomocy testu U Manna-Whitney’a, testu t-studenta, modelu regresji linearnej oraz współczynników korelacji wewnątrzklasowej (ICC).
Wyniki. Średnia wartość PCA w grupie kontrolnej i badawczej wyniosła odpowiednio 1,90° ±1,25° i 1,30° ±2,49° (p = 0,178). Analizy jednoczynnikowe różnic PCA pomiędzy urazami izolowanymi ACL, a urazami ACL połączonymi z urazami MCL, MM lub LM wykazały wartość p odpowiednio 0,981, 0,814 i 0,813. Analiza wieloczynnikowa oceniająca łączny wpływ ostrych urazów MCL, MM i LM dały wynik odpowiednio p = 0,744, 0,421 i 0,873. ICC między pomiarami danego badacza wynosiło 0,931 i 0,928 (bardzo dobra zgodność), a między badaczami 0,868 (dobra zgodność).
Wnioski. Wartość kąta PCA nie jest związana z ostrym urazami ACL w badanej populacji. Wartość kąta PCA nie różniła się pomiędzy pacjentami z izolowanym urazem ACL, a pacjentami z urazem ACL połączonym z urazami MCL lub łąkotkowymi.
