The Impact of Control Preferences Fit Between Employees and Their Supervisors on Employee Job Satisfaction

Control preferences differentiate people with regard to their inclination towards a certain division of control in an interdependent situation. Social situations that block one’s capability to exert a preferred type of control can be evaluated as unpleasant and provoke their abandonment. We hypothesized that incompatibility of control preferences between leaders and followers would result in diminished job satisfaction among the followers. Such incompatibility could stem from either discrepancy between leader-follower control preferences (e.g. a discrepant preference for collaboration) or too great a similarity (e.g. a similarly strong preference for domination). In our study, 203 participants rated their own control preferences and the perceived control preferences of their immediate supervisors. The results of polynomial regression with response surface analysis showed that job satisfaction was higher when a follower was aligned with a leader at a high level of collaboration preference rather than at a low level of collaboration preference. Contrary to our expectations, a similarity rather than a dissimilarity in dominance between employees and their leaders predicted higher job satisfaction among employees. Job satisfaction was higher when leaders were perceived as having greater respect for autonomy, regardless of the follower’s reactive autonomy. Finally, job satisfaction increased as both the follower’s proactive autonomy and the leader’s respect for autonomy increased.

Preferencje kontroli różnicują ludzi pod względem ich skłonności do podziału kontroli w sytuacji współzależności. Sytuacje społeczne, które blokują zdolność do sprawowania preferowanego rodzaju kontroli mogą zostać ocenione jako nieprzyjemne i doprowadzić do ich porzucenia. Postawiliśmy hipotezę, że niezgodność preferencji kontroli pomiędzy liderami a pracownikami związana jest z niższym zadowoleniem z pracy wśród pracowników. Taka niezgodność może wynikać albo z rozbieżności pomiędzy preferencjami kontroli liderów i pracowników (np. różnica pod względem preferencji partnerstwa), albo ze zbyt dużego podobieństwa (np. podobnie silna preferencja dominacji). W naszym badaniu 203 uczestników oceniło własne preferencje kontroli oraz postrzegane preferencje kontroli ich bezpośrednich przełożonych. Wyniki regresji wielomianowej wykazały, że zadowolenie z pracy było tym wyższe, im bardziej pracownik był dopasowany do lidera pod względem preferencji partnerstwa, ale jedynie dla wysokiego poziomu tej preferencji. Wbrew naszym oczekiwaniom to podobieństwo, a nie odmienność preferencji dla dominacji pomiędzy pracownikami i ich liderami przewidywało większe zadowolenie z pracy wśród pracowników. Zadowolenie z pracy było też wyższe, gdy przywódcy byli postrzegani jako mający większy szacunek dla autonomii, niezależnie od poziomu reaktancji pracowników. Wreszcie, zadowolenie z pracy wzrastało wraz ze wzrostem zarówno samokontroli pracownika, jak i szacunku lidera dla jego autonomii.