Trans-krypcje. Subwersywna gra z transmemuarem Paula B. Preciady, Susan Faludi i Maggie Nelson

W artykule przybliżona została kolejna, po autofikcjach i autoreportażach, życiopisarska strategia – autoteoria. Definiowana jako połączenie autobiograficznych zapisków z piśmiennictwem naukowym lub filozoficznym, może przybierać formę memuaru z przypisami. Autorka przedstawia założenia autoteorii na przykładzie Testo ćpuna Paula B. Preciady, Argonautów Maggie Nelson oraz W ciemni Susan Faludi, pokazując, że mają one potencjał subwersywny – w tym wypadku jest to gatunkowa subwersja transmemuaru. Nawiązując do zaproponowanej przez Małgorzatę Czermińską koncepcji „trójkąta autobiograficznego”, autorka stawia tezę, że sytuują się one w obszarze wyzwania.

This article takes a closer look at a new strategy of real-life adventure writing: autotheory, a mode of critical artistic practice that follows autofiction and autoreportage. Autotheory, defined as a fusion of autobiography and scientific literature or a philosophical treatise, can take the form of a memoir with footnotes. The examples of „Testo Junkie” by Paul Preciado, „Argonauts” by Maggie Nelson and „In the Darkroom” by Susan Faludi, discussed in this article, show that autotheories have subversive possibilities (in this case, autotheory subverses trans memoir as a genre). The author makes reference to the theory of the autobiographical triangle, proposed by Małgorzata Czermińska, to argue that autotheories function as the challenge.