Objawienie – uświęcenie – natchnienie. Johna Webstera doktryna Pisma Świętego z perspektywy katolickiej

W pierwszej części artykułu zaprezentowano „ontologię Pisma Świętego” Johna Webstera. Teolog postrzegał teksty biblijne w świetle ich pochodzenia i roli w Boskiej samo-komunikacji. Uczony wprowadził termin uświęcenie, oznaczający oddzielenie przez Boga i włączenie na służbę „ekonomii łaski”. Doktryna natchnienia została przez Webstera podporządkowana pojęciu objawienia i ulokowana w ramach uświęcenia. W drugiej części artykułu oceniono refleksję autora Holy Scripture: A Dogmatic Sketch uprawianą zgodnie z pryncypiami doktryny reformowanej. Pomimo licznych zbieżności z teologią katolicką doktrynę Pisma Webstera należy uznać za niesatysfakcjonująco wpisaną w nexus mysteriorum, a jego teologię natchnienia za zbyt mało „wcieleniową”. Teologia katolicka może z kolei zainspirować się podkreślanym przez Webstera soteriologicznym wymiarem objawienia oraz Pisma Świętego.

The first part of the article presents John Webster’s ‘ontology of the Holy Scripture.’ The theologian views the biblical texts in the light of their origin and role in the divine self-communication. The scholar introduces the term sanctification, which means the state of being set apart by God and appointed to serve the ‘economy of grace.’ Webster subordinates the doctrine of inspiration to the notion of revelation and places the former within the framework of sanctification. The second part of the article assesses the reflections of the author of Holy Scripture: A Dogmatic Sketch which are made according to the principles of the reformed doctrine. Notwithstanding numerous coincidences with Catholic theology, Webster’s doctrine of the Bible should be considered as insufficiently fitting the nexus mysteriorum, and his theology as not ‘incarnational’ enough. Catholic theology, in turn, can take inspiration from the soteriological dimension of revelation and the Holy Scripture, which are stressed by Webster.