Odpowiedzialność wykroczeniowa duchownego za zorganizowanie w ramach działalności kościoła lub związku wyznaniowego zgromadzenia w sposób niezgodny z rygorami sanitarnymi narzuconymi przez państwo

Przedmiotem opracowania jest rozważenie kwestii odpowiedzialności wykroczeniowej duchownego za zorganizowanie w ramach działalności kościoła lub związku wyznaniowego zgromadzenia w sposób niezgodny z rygorami narzuconymi przez państwo. W tym celu autor, bazując na metodzie dogmatycznoprawnej, analizuje wydane w trakcie stanu epidemii rozwiązania normatywne i ocenia ich konstytucyjną poprawność, by następnie poddać pod rozwagę możliwość zastosowania art. 54 i art. 116 § 1a Kodeksu wykroczeń. Przeprowadzone analizy doprowadziły do stwierdzenia, iż prawodawca tworzył w początkowym etapie epidemii prawo w sposób daleki od doskonałego, w tym przekraczając przysługujące mu uprawnienia. Tym samym ograniczone – ale nie niemożliwe – jest wyciągnięcie odpowiedzialności wykroczeniowej w analizowanym zakresie.

The subject of the study is to consider the issue of a clergyman’s liability for the offence of organizing an assembly within the framework of the activity of a church or religious association in a manner inconsistent with the sanitary rules imposed by the state. For this purpose, the author, based on the dogmatic-legal method, analyzes the normative solutions issued during the state of the epidemic and evaluates their constitutionality, and then submits to consideration the possibility of applying Article 54 and Article 116 § 1a of the Code of Administrative Offences. The analyses carried out led to the conclusion that the legislator created laws in the early stages of the epidemic in a far from perfect manner, including the arrogation of powers. Thus, it is limited – but not impossible – to draw liability for an offence to the extent analyzed.