The paper aims at analyzing the practice on the borderline of retranslation and revision carried out by translators who rework their own previous translations. The comparison between the three Italian editions (1999, 2013, 2020) of Olga Tokarczuk’s Prawiek i inne czasy shows how the same translator gradually moved towards a more foreignizing approach, fixings errors and modernizing the language, though not eschewing a domesticating strategy. These re-editions seem to be linked with the growing symbolic capital and contractual power of the writer on the international arena, which arouse the need of more accurate translations and reinterpretations of her works.
Niniejszy artykuł ma na celu analizę praktyki na granicy pomiędzy retranslacją a korektą, realizowaną przez tłumaczy, którzy przerabiają swoje poprzednie tłumaczenia. Porównanie między trzema wydaniami włoskimi powieści Prawiek i inne czasy Olgi Tokarczuk (1999, 2013, 2020) pokazuje, że ta sama tłumaczka stopniowo zmierzała do egzotyzującego podejścia, przy tym poprawiając błędy i modernizując język, choć nie stroniąc od strategii udomawiającej. Nowe wydania włoskie zdają się być
związane ze wzrastającym kapitałem symbolicznym i siłą umowną pisarki na scenie międzynarodowej, które rodzą potrzebę na dokładniejsze przekłady i reinterpretacje jej dzieł.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00