Divulgación del libro hispanoamericano en Europa en los años 1960-1979

Źródło "eksplozji" pisarskiej autorów z krajów Ameryki Łacińskiej jest ciekawym i złożonym zjawiskiem, które od kilku lat absorbuje zarówno krytyków literackich, jak i socjologów literatury. Niezwykła promocja literatury latynoskiej w Europie w latach 1960-1979 dokonała się dzięki inicjatywie wydawców. Autorka pracy zebrała materiał badawczy, który obejmował 2070 opisów bibliograficznych dzieł, 172 autorów, 400 wydawców, 650 tłumaczy. Zgromadzony materiał opracowany w postaci bibliografii został poddany analizie. W pierwszej kolejności z punktu widzenia wartości literackich, inne aspekty jak czas, reakcje wydawców i przestrzeń uwzględniono w następnym etapie badań. Nowy rodzaj powieści zarówno na niezwykłą fabułę, jak i na techniki literackie stał się interesującym materiałem dla wydawców. Jednocześnie twórczość licznej grupy autorów pochodzących z różnych krajów Ameryki Łacińskiej charakteryzowało zróżnicowanie stylu i techniki pisarskiej, co bardzo urozmaicało repertuar wydawniczy. W pracy zwrócono uwagę na fakt, iż promocji prozy hispanoamerykańskiej w Europie w dużym stopniu sprzyjały osobiste kontakty pisarzy i wydawców europejskich, pozaliteracka popularność niektórych autorów, znaczenie prestiżowe nagród literackich i wiele innych czynników. Proces asymilacji tej literatury w Europie wiąże się ściśle z tradycjami w dziedzinie kontaktów kulturalno-literackich i innych więzi jak wspólny język w przypadku Hiszpanii. Strategia wydawców polegała na popularyzowaniu twórców współczesnej prozy hispanoamerykańskiej z jednoczesnym wprowadzeniem znakomitych pisarzy, których twórczość poprzedziła boom oraz tych których krytyka jeszcze nie odkryła lub znaleźli się poza falą szczególnego powodzenia. W ten sposób nastąpiło rozszerzenie oferty wydawniczej ponad kanon lansowany przez bieżącą krytykę literacką. Proces recepcji wydawniczej literatury hispanoamerykańskiej charakteryzują pewne cechy jakościowe. W pierwszym okresie 1960-1963, występuje duże zróżnicowanie tytułów, w drugim i trzecim (1964-1970), (1971-1979 wylansowanie niektórych tytułów oraz ich spopularyzowanie w większości krajów europejskich. Od roku 1970 bibliografie notują zwiększoną aktywność wydawców w krajach europejskich, a jej apogeum następuje w roku 1977, po nim dochodzi do pewnej stabilizacji.