Spektakularny wynik Stanisława Tymińskiego osiągnięty w I turze wyborów prezydenckich roku 1990 nie tylko zaszokował znaczną część opinii publicznej, ale też wprawił w zakłopotanie licznych komentatorów polskiego życia politycznego, którzy zaczęli poszukiwać przyczyn sukcesu owego enigmatycznego kandydata. Wśród wyjaśnień – zaoferowanych zarówno przez publicystów, jak i naukowców – dominowała opinia, zgodnie z którą sukces Tymińskiego należy tłumaczyć demagogicznym charakterem jego programu oraz niedojrzałością polskiego społeczeństwa, uczącego się dopiero demokracji. Niniejszy artykuł stanowi tymczasem próbę wykazania, iż Stan Tymiński posiadał liczne cechy przywódcy charyzmatycznego (a przynajmniej konsekwentnie na charyzmatyka się kreował), co w konsekwencji pozwala lepiej zrozumieć wynik wyborów prezydenckich z roku 1990.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00