Horizontal Distribution of Psammonic Ciliates in Two Lakes of Different Trophic Status: Relationship to Physical and Chemical Parameters

The aims of this study were to identify the taxonomic diversity and abundance of psammonic ciliate communities in mesotrophic and eutrophic lakes (Łęczna-Włodawa Lakeland, eastern Poland). The effect of selected physical and chemical water parameters on ciliates community was also analysed. Psammon samples were collected during three seasons: spring, summer and autumn of 2010. In each lake, in the psammolittoral, samples were collected in the euarenal, higroarenal, and hydroarenal zones. A total of 53 ciliate taxa were recorded. The highest value of the Shannon-Weaver index was recorded in summer in eutrophic lake (2.79). At the same time in mesotrophic lake, a lower value of the index was determined (0.79). The mean numbers of ciliates ranged from 516 ind.cm-3 in the eutrophic lake to 191 ind. cm-3 in the mesotrophic lake. In eutrophic lake, the highest number of ciliates was recorded in the euarenal (649 ind. cm-3), and the lowest in the higroarenal (425 ind. cm-3). In the mesotrophic lake, the highest average numbers were determined in the higroarenal (235 ind. cm-3), and the lowest in the hydroarenal (155 ind. cm-3). Irrespective of the lake trophy, Hymenostomata (Paramecium sp., Glaucoma sp., Uronema nigricans) occurred in the highest numbers (from 13 to 95%). The results demonstrated that N-NH4, P-PO4 and TOC can strongly regulate the abundance and taxonomic composition of ciliates. The strongest correlations between numbers of ciliates and physical and chemical water parameters were observed in the higro- and hydroarenal zones of the eutrophic lake.

Celem pracy było poznanie struktury jakościowej i ilościowej orzęsków psammonowych w jeziorze mezotroficznym i eutroficznym (Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie). Analizowano również wpływ wybranych właściwości fizycznych i chemicznych wód na kształtowanie się tego specyficznego zespołu mikroorganizmów. Próby psammonu pobierano wiosną, latem i jesienią 2010 roku. W każdym zbiorniku, w psammolitoralu próby pobierano w euarenalu, higroarenalu i hydroarenalu. Łącznie stwierdzono 53 taksony orzęsków. Średnie zagęszczenie orzęsków wyniosło 516 osobn. cm-3 w jeziorze eutroficznym, zaś w mezotroficznym było niemal 2 razy niższe i osiągało 191 osobn. cm-3 piasku. W jeziorze Sumin najwyższe średnie zagęszczenie zanotowano w euarenalu 649 osobn.cm-3, najniższe zaś w higroarenalu (425 osobn. cm-3). W jeziorze mezotroficznym najwyższe średnie wartości liczebności zanotowano w higroarenalu 235 osobn. cm-3, najniższe zaś w hydroarenalu 155 osobn. cm-3. Najwyższą wartość wskaźnika Shanonna-Weavera odnotowano latem w jeziorze Sumin (2.79), w tym samym czasie w jeziorze Piaseczno odnotowano najniższą wartość tego współczynnika (0.79). Niezależnie od trofii jeziora największy udział w ogólnej liczebności orzęsków osiągały Hymenostomata (Paramecium sp., Glaucoma sp., Uronema nigricans) stanowiące od 13 do 95% ogólnej liczebności orzęsków. Stwierdzono istotne zależności pomiędzy obfitością orzęsków, a stężeniami w wodzie związków biogennych oraz całkowitego węgla organicznego, przy czym najsilniejsze korelacje odnotowano w strefach higro- i hydroarenalu jeziora eutroficznego.