Łagodność pastoralna w pracy kapelana szpitalnego w kontekście opieki duchowej nad pacjentem

W artykule autor zastanawia się nad kwestią zastosowania znanej już od starożytności chrześcijańskiej duszpasterskiej zasady benignitas pastoralis (łagodności pastoralnej) w pracy kapelana szpitalnego, szczególnie w kontekście problemu opieki duchowej nad pacjentem. Na początku artykułu przybliżone zostało samo pojęcie opieki duchowej, następnie wyjaśnionona czym polega duszpasterstwo oparte o łagodność pastoralną, a w końcowej części zwrócono uwagę na implikacje benignitas pastoralis w pracy kapelana szpitalnego w perspektywie opieki duchowej nad pacjentem. Wiele z przymiotów pastoralnej łagodności można odnieść explicite do posługi kapelana w szpitalu, szczególnie jej charakter personalistyczny, wartość pedagogiczną, oddziaływanie terapeutyczne oraz ewangeliczną siłę. Wiemy dzisiaj już z naukową pewnością, że dobra opieka duchowa leży w najlepiej rozumianym interesie pacjenta. Staje się coraz bardziej oczywiste, że aby osiągnąć ten cel, konieczne jest, aby z empatią i szacunkiem podchodzić do pacjenta, rozmawiać z nim i uczyć się o jego potrzebach, obawach, marzeniach, i nadziejach. W ramach takiej opieki postawa kapelana oparta na benignitas pastoralis wydaje się dziś konieczna.

In the article the author reflects on the question of applying the principle of benignitas pastoralis (pastoral gentleness), known since antiquity, in the work of a hospital chaplain, especially in the context of the problem of spiritual care of the patient. At the beginning of the article, the very concept of spiritual care is introduced, then the pastoral care based on pastoral gentleness is explained, and in the final part, attention is drawn to the implications of benignitas pastoralis in the work of the hospital chaplain in terms of spiritual care for the patient. Many of the qualities of pastoral gentleness can be applied explicitly to the service of the chaplain in the hospital, especially its personalistic character, pedagogical value, therapeutic effect and evangelical strength. We already know with scientific certainty that a good spiritual care is in the best interest of the patient. It is becoming increasingly clear that to achieve this goal, it is necessary to approach the patient with empathy and respect, to talk to him and to learn about his needs, fears, dreams and hopes. As part of such care, the chaplain's attitude based on benignitas pastoralis seems to be necessary today.