Structures dénominatives des objets usuels

Struktury nominacyjne nazw przedmiotów użytkowych W artykule zawarta została propozycja onomazjologicznego ujęcia problemów słowotwórczych. Punktem wyjścia analizy są cechy przedmiotów wyodrębnione z analizy semów poszczególnych definicji słownikowych. Cechy te tworzą scenę pojęciową skonstruowaną na podstawie koncepcji scen i ram Ch.J. Fillmore'a. Scena pojęciowa przedmiotów użytkowych, składająca się z uczestników, cech relacyjnych zachodzących pomiędzy uczestnikami oraz cech inherentnych przedmiotu użytkowego, stanowi pierwszy poziom struktury nazwotwórczej. Drugi poziom tworzą schematy predykatowo-argumentowe zawierające leksemy nominacyjne (czyli wyznaczające relację desygnacji poszczególnych leksemów) i testujące językowo poszczególne cechy sceny pojęciowej. Na trzecim poziomie sytuują się parafrazy słowotwórcze przetwarzające dyskursywnie schematy predykatowo-argumentowe i informujące o perspektywie, w jakiej została ujęta scena pojęciowa. Ujęcie onomazjologiczne pozwala głębiej wniknąć w semantykę wyrazów derywowanych lub złożonych i odpowiada na problemy nieregularności semantycznych poprzez m.in. dobór leksemów nominacyjnych na drugim poziomie i tematyzację poszczególnego uczestnika sceny na trzecim poziomie.