Działalność duszpasterska arcybiskupa Sawy (Sowietowa) i biskupa Mateusza (Siemaszki) jako ordynariuszy uchodźców polskich wyznania prawosławnego w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej

Po zakończeniu II wojny światowej kilka tysięcy polskich obywateli wyznania prawosławnego osiedliło się w Wielkiej Brytanii. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na emigracji starał się udzielać im opieki duszpasterskiej, którą zapewniali dwaj polscy biskupi (arcybiskup Sawa i biskup Mateusz). W pierwszych latach powojennych w Wielkiej Brytanii powstał Polski Kościół Prawosławny, który skupiał kilka tysięcy wiernych i podlegał jurysdykcji Patriarchatu Konstantynopola. Ortodoksyjni emigranci funkcjonowali w izolacji od Kościoła prawosławnego w Polsce. Polskie wspólnoty prawosławne w Wielkiej Brytanii znane były z różnorodności narodowościowej. Większość wyznawców stanowili Białorusini i Ukraińcy. Wspomniana różnorodność narodowościowa często była źródłem nieporozumień i konfliktów między wiernymi i duchowieństwem.

After the end of World War II, several thousand of Polish Orthodox citizens settled in Great Britain. The Government of the Republic of Poland in exile attempted to provide religious assistance to those people. Spiritual care was provided by two exiled Polish bishops (Archbishop Sawa and Bishop Matthew). In the first years of the post-war period, the Polish Orthodox Church in Great Britain was established, which comprised a few thousand members and was subject to the jurisdiction of the Patriarchate of Constantinople. Orthodox emigrants functioned in isolation from the Orthodox Church in Poland. Polish Orthodox communities in Britain were known for their diversity of nationalities. Most of the worshippers were Belarusians and Ukrainians. The diversity of nationalities has often been a source of confusion and conflicts between the faithful and the clergy.