Walencja semantyczna a walencja syntaktyczna na przykładzie łacińskich czasowników emere, admonere i aestimare Semantic Valency and Syntactic Valency on the Example of the Latin Verbs emere, admonere and aestimare
The aim of the present article has been to show on the example of the three Latin verbs – emere, admonere and aestimare – the relations occurring between valency on the semantic plane and valency on the syntactic plane. Analysis of the syntactic valency of the verbs and of their semantic valency expressed in terms of deep cases confirms the thesis that there is no univocal correspondence between valency on the semantic plane and valency on the syntactic plane. On its basis it may be said that the same semantic case is realized in a different way as the actant of the surface structure, and in turn actants that are the same as far as their morphological form is concerned have different semantic roles.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00