Funkcja wykrywcza I dowodowa w postępowaniu karnym. Zarys problematyki. Część II

Artykuł odzwierciedla aktualną problematykę miejsca, roli i znaczenia funkcji wykrywczej w postępowaniu karnym w zakresie skutecznego typowania źródeł dowodowych do procesowego wykorzystania w ramach prerogatyw funkcji dowodowej udowadniania w indywidualizacji zarzucanego sprawcy popełnienia inkryminowanego zdarzenia. Synchronizacja instrumentów prawnych obu funkcji dla podniesienia wykrywalności uciążliwej społecznie i gospodarczo przestępczości w neutralizacji skali oraz dynamiki niebezpiecznych i zorganizowanych grup przestępczych jest nieodzowna i stanowi wyzwanie dla całej globalizacji przestępczości. Zawężanie wyodrębnienia funkcji wykrywczej tylko do osiągnięć nauki kryminalistyki bez umiejscowienia bardziej operatywnej i skutecznej funkcji wykrywczej w postępowaniu karnym (krajowej przestrzeni prawnej) pomimo uzbrojenia jej w ustawowe prerogatywy jest nieporozumieniem oraz marginalizowaniem całego oczekiwanego społecznie i akceptowanego procesu skutecznego oraz efektywnego zwalczania przestępczości i kwestionowania sprawności działania organów ścigania oraz wymiaru sprawiedliwości.