The article analyzes the informal architecture of bidonvilles, contemporary shanty towns or slums in Casablanca, Morocco. In the years from 1920 to 1950, Casablanca was an architectural laboratory for French architects and urban planners. New plans of the city expansion by Tardif, Prost, Courtois, and Écochard aimed to structure the uncontrolled sprawl of the city, and define the urban layout of the respective districts. Bidonvilles kept growing as a result of mass migration of the Berbers who were detribalized under the French Protectorate and forced to move from the country to the city. The text discusses bidonvilles as a specific form of transferring “ruralness” to the globalized and overcrowded urban space. It is an expression of willful architecture, “architecture without architect”, erected by the users themselves, out of necessity, without respect for construction standards.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00