Arte y patrimonio de las dominicas en Perú y Nueva España a partir de dos casos particulares: Oaxaca y Cusco

The art, architecture and heritage of nunneries in Latin America suffer from a lack of studies as well as a methodological update. Such shortages are even more serious in the case of the Dominican. In this article I offer a first approach to the analysis of art, architecture and heritage of two Dominican nunneries, in Oaxaca and Cusco. I will adopt a necessary comparative approach, which allows us to reconstruct and understand the architecture and objects and images-often scattered and decontextualized in museums – adopting also a gender perspective, to reassess the role of women in all these issues. As will be seen, the different historical circumstances and the various policies pursued in the preservation of their heritage are critical.

Sztuka, architektura i dziedzictwo klasztorów kobiecych w Ameryce Łacińskiej wciąż cierpią z powodu braku istnienia dostatecznych badań naukowych. Brakuje również zaktualizowanej metodologii badawczej. Takie niedociągnięcia są jeszcze poważniejsze w przypadku dominikanek. W niniejszym artykule zaproponowano analizę sztuki, architektury i dziedzictwa artystycznego dwóch klasztorów dominikanek: w Oaxace (Meksyk) i Cusco (Peru). Przeprowadzona została ona za pomocą niezbędnych w tym wypadku studiów porównawczych, które pozwalają na odtworzenie artystycznej przestrzeni w klasztorach oraz na zinterpretowanie funkcji architektury i wystroju wnętrz. Przedmioty użytku codziennego oraz malarstwo, które przez lata uległy rozproszeniu, a zatem i dekontekstualizacji, zostały w miarę możliwości zebrane i powtórnie przeanalizowane. Ważnym elementem jest uwzględnienie w procesie badawczym perspektywy płci, która ponownie uwzględnia rolę kobiet we wszystkich analizowanych kwestiach. W zakresie zachowania dziedzictwa artystycznego kobiecych klasztorów zdecydowały odmienne uwarunkowania historyczne oraz polityka w obu krajach.