Bioethics and the normative concept of human selfhood

Rozwój nauk o życiu oraz ich zastosowanie w medycynie prowadzi do pytania, które jest często pomijane, chociaż odnosi się ono tak ważnej sprawy jak regulacja prawno-etyczna nowych technologii. Waga tego pytania nie rodzi się jednak ani ze względu na nową sytuacje, ani też z powodu konsekwencji nowych rozwiązań, ale przede wszystkim z racji wewnętrznych związków istniejących między uzasadnieniem moralności i obrazem człowieka, co umożliwia odnajdywanie nowych norm moralnych. Dotyczy to szczególnie genetyki i medycyny zajmującej się reprodukcją ludzką. Możliwość genetycznych modyfikacji człowieka przesuwa granicę pomiędzy naturą zastaną a naturą tworzoną przez ludzi; pomiędzy istniejącą szansą a dokonywanym wyborem. Jest to granica konstytuująca ludzką kondycję. To przesunięcie granicy może zakwestionować całą dotychczasową moralność opartą na naturze. Modyfikacja genomu pojedynczego człowieka może prowadzić w konsekwencji do zmiany natury całego gatunku. Oznaczałoby to także naruszenie tożsamości osoby. Człowiek mógłby patrzeć na siebie jako na autora własnej biografii. W tej sytuacji należy odwołać się do podstawowej intuicji, która stanowi fundament praw człowieka, że ludzka istota posiada wewnętrzną i nieuwarunkowaną wartość, która chroni ją przed porównywaniem do innych dóbr. Oznacza to, że ludzka istota posiada wartość sama w sobie, niezależnie od takich czy innych jej właściwości.