Modlitwa osobista jako droga do przebóstwienia w ujęciu metropolity Kallistosa Warea

W chrześcijańskiej tradycji modlitwa jest relacją człowieka z Bogiem i poza nią nie może się dokonać z Nim zjednoczenie. Duchowość prawosławna – chociaż nie korzysta z metod praktykowanych od czasów kontrreformacji, jak na przykład medytacja ignacjańska – to wiedzie do bogatego życia duchowego przez afirmację tradycji Ojców, symbolikę liturgii i praktykę modlitwy. Mówiąc o tej ostatniej, wskazuje jej stadia, a szczyt dostrzega w przebóstwieniu. Wyjątkową drogą do theosis jest modlitwa osobista. To ona oraz ciągle żywa tradycja Ojców przekonały Kallistosa Ware’a, a właściwie Timothy’ego Ware’a, do prawosławia. Metropolita poświęcił wiele uwagi prawosławnej tradycji modlitwy, którą tak bardzo ubogacili ojcowie pustyni. Jego wizyta w polsce w listopadzie 2011 roku wiązała się z promocją drugiej publikacji poświęconej chrześcijańskiemu Wschodowi. Niniejsza praca, przedstawiając funkcję modlitwy w drodze do przebóstwienia w ujęciu metropolity Kallistosa, jest jednocześnie próbą określenia jego stanowiska wobec zagadnienia związanego z rolą ciała w modlitwie.

This paper shows personal prayer as a way to theosis formulated by Kallistos Ware. It is also an attempt to show the role of a body in a prayer. Orthodox church, being strongly influenced by Fathers tradition, teaches that hesychia is a state of peace for a person who prays short formula ‘Jesus Christ, the Son of God, have mercy on me’. The prayer that is of a mouth at first, becomes through a prayer of intellect to a prayer of a heart, that is a constant being in front of God. Prayer of a heart makes a man the prayer. Becoming a prayer assumes participation of a body. Jesus revealed his divinity in the body. Hesychia is then a prayer of a holy person and has its result in unification. A person who does not sleep but prays through the light of tabor makes his nature better. Theosis is final unification.