Judykatywa na straży zasady sprawiedliwości Zakres władzy sądów w kształtowaniu prawa na przykładzie orzeczenia Najwyższego Sądu Rzeszy z dnia 28 listopada 1923 roku i teorii Ericha Kaufmanna

Współcześnie jako oczywisty wydaje się fakt istnienia silnych związków politycznych pomiędzy legislatywą a egzekutywą; w sytuacji natomiast pojawiania się tyranii większości parlamentarnej rząd pozbawiony jest de facto  przymiotu względnej choćby niezależności od partyjnej „góry”. Wola polityczna, której źródłem jest naród ulega zniekształceniu: parlament i rząd realizują cele własne w oderwaniu od nie tylko jakiegoś abstrakcyjnie wyobrażalnego interesu publicznego ale i  od zasad porządku określonego w konstytucji. Funkcję korygującą egzekutywę i legislatywę zatem z natury rzeczy musi pełnić władza judykatywy. Sędziowskie prawo do kontroli ustaw ujawniło się w orzeczeniu Najwyższego Sądu Rzeszy z 28 XI 1923 r. Teoretyczne uzasadnienie władzy sędziów i sądów pochodziło od Ericha Kaufmanna.

Nowadays, it seems obvious that there are strong political ties between the legislature and the executive, whereas in a situation of a tyrannical parliamentary majority the government is de facto deprived of the attribute of at least relative independence from the party's "top". The political will, the source of which are the people, is being distorted: the parliament and the government pursue their own goals, in dissociation not only from some abstractly conceivable public interest but also from the principles of order set out in the constitution. It is therefore the role of the judiciary to correct the executive and the legislature. The judicial power to review statutes became apparent in the decision of the Reich Supreme Court of 28th November 1923. The theoretical justification for the power of judges and courts came from Erich Kaufmann.