Background. The aim of the study has been to determine
mercury content in selected biological samples:
pharyngeal tonsils, gallbladder and femoral head tissues.
Methods. Hg content in pharyngeal tonsils (n=474),
deposits of the gallbladder (n=180) in femoral head tissues
(n=319) has been determined by ICP-AES method
with the use of the plasma spectrophotometer Optima
5300DV. Biological samples were dissolved by nitric acid
(V) in pressure digestion system in a closed system
PD 3-6. Results. Co-occurrence of Hg with other elements
was assessed based on two way correlation analysis
results. The analysis of mercury co-occurrence with
other elements in exemplary biological samples was carried
out for samples in which Hg content generally
ranged: in femur bone tissue from 0,02–0,97μg/g; in
hydroxyapatites of deposits of the gallbladder from
0,02–0,99μg/g and in pharyngeal tonsils of children
from 0,05 to 5,85μg/g. Because pharyngeal tonsils are
located in the main stream of inhaled air where the highest
concentration occurred, the highest accumulation
of mercury Hg with other trace elements also occurred.
The number of significant accumulations is the greatest
and the results are very important in the risk evaluation
of two way correlation analysis concerning femoral
head tissues. In deposits of the gallbladder the changes
of mercury content significantly correlated directly proportional
(r>0,80 p<0,005) Ag, Sr, Ba, Se, Cu, Al in
women and in men Cu (r>0,80 p<0,001). Conclusion.
Biological availability of some elements such as As, Se,
Be, Sb had a big impact on Hg content in single investigated
tissues. The choice of a given biological sample,
for risk assessment of Hg, ought to take into account
pilot studies results on how mercury co-occurs with other
metals.
Wstęp. Celem pracy było określenie zawartości rtęci
w wybranych próbkach biologicznych: migdałków gardłowych,
głowach kości udowej oraz złogach pęcherzyka
żółciowego. Przeanalizowano również współwystępowanie
rtęci z innymi wybranymi pierwiastkami. Metody.
Zawartość Hg w migdałkach gardłowych (n=474), złogach
pęcherzyka żółciowego (n=180), w tkankach głowy
kości udowej (n=319) oznaczono metodą ICP-AES, za
pomocą spektrometru plazmowego Optima 5300DV. Próby
biologiczne roztwarzano za pomocą kwasu azotowego
(V) w ciśnieniowym mineralizatorze w układzie zamkniętym
PDS-6. Wyniki. Sposób współwystępowania rtęci
z innymi pierwiastkami oceniano na podstawie wyników
korelacyjnej analizy dwuczynnikowej. Analizę sposobu
współwystępowania rtęci z innymi pierwiastkami w przykładowych
próbach biologicznych przeprowadzono dla
prób, w których zawartość rtęci zawierała się: w tkance
kostnej kości udowej w przedziale 0,02–0,97 μg/g;
w hydroksyapatytach złogów pęcherzyka żółciowego
w przedziale 0,02–0,99 μg/g, a w migdałkach gardłowych
dzieci w przedziale 0,05–5,85 μg/g. Zauważono, że największy
stopień bezpośredniego oddziaływania mający
miejsce w migdałkach gardłowych, położonych w głównym
wdychanym strumieniu powietrza, równocześnie
skutkuje największym uporządkowaniem w sposobie
kumulacji Hg z innymi śladowymi pierwiastkami. Ilość
istotnych kumulacji jest w tych przypadkach największa,
a duże znaczenie w ocenach narażenia posiadają wyniki
dwuczynnikowej analizy korelacyjnej, dotyczące tkanki
kostnej głowy kości udowej. W złogach pęcherzyka żółciowego
zmiany zawartości rtęci istotnie korelowały
wprost proporcjonalnie (r>0,80, p>0,005) z Ag, Sr, Ba,
Se, Cu, Al u kobiet, a u mężczyzn z Cu (r>0,80
p<0,001). Wniosek. Biodostępność niektórych pierwiastków,
takich jak: As, Se, Be, Sb miała duży wpływ na
zawartość Hg w poszczególnych badanych tkankach. Przydatność
danej próby biologicznej do oceny narażenia na
rtęć powinien uwzględnić wyniki pilotowych badań nad
sposobem współwystępowania jej z innymi metalami.