Testing of self-(in)compatibility in apricot cultivars using fluorescence microscopy

Self-incompatibility is common in apricot (Prunus armeniaca L.) cultivars of Central Asian and Irano-Caucasian ecogeographical groups, while cultivars of European group are traditionally considered as self-compatible. However, the number of known self-incompatible cultivars of the European group has increased rapidly over the last two decades. This can be explained by using Asian or North American self-incompatible cultivars in breeding programs that aim to create new genotypes with the traits including: Plum Pox Virus resistance, frost tolerance, increase of the sugar content or extending the harvest time. In this work self-(in)compatibility was tested in 38 apricot cultivars. Pollentube growth in pistils pollinated in laboratory was analysed using fluorescence microscopy. Cultivars were considered self-compatible if at least one pollen tube reached the ovary in the majority of pistils. In self-incompatible cultivars growth of pollen tubes in the style of pistil stopped along with formation of characteristic swellings. Of the examined cultivars, 17 were self-compatible, and 21 were self-incompatible.

Niesamopłonność jest powszechna u odmian moreli (Prunus armeniaca L.) w środkowo-azjatyckich i irańsko-kaukaskich grupach eko-geograficznych, natomiast odmiany grupy europejskiej są tradycyjnie uważane za samopłonne. Jednak liczba znanych samopłonnych odmian grupy europejskiej gwałtownie wzrosła podczas ostatnich dwóch dziesięcioleci. Można to wyjaśnić, używając azjatyckich i północno-amerykańskich samopłonnych odmian w programach hodowlanych, które mają na celu stworzenie nowych genotypów o cechach obejmujących odporność na Plum Pox Virus, tolerancję na mróz, wyższą zawartość cukru czy przedłużony okres zbiorów. W niniejszej pracy testowano samo(nie)płonność u 38 odmian moreli. Przy użyciu mikroskopu fluorescencyjnego przeanalizowano wzrost łagiewki pyłkowej na słupkach zapylonych w laboratorium. Odmiany uważano za samopłonne, jeśli przynajmniej jedna łagiewka pyłkowa docierała do zalążni na większości słupków. U odmian niesamopłonnych wzrost łagiewki pyłkowej na szyjce słupka zatrzymał się wraz z wytworzeniem się charakterystycznych zgrubień. Spośród badanych odmian, 17 było samopłonne, natomiast 21 odmian było niesamopłonnych.