Kim staje się jednostka ludzka w dwudziestym pierwszym wieku? Pytania i hipotezy

Autor podejmuje w artykule dwie kwestie dotyczące kondycji ludzkiego bytu w warunkach postindustrialnej zmiany społecznej ze szczególnym uwzględnieniem zwrotu cyfrowego. Po pierwsze, na ile człowiek w dwudziestym pierwszym wieku jest czy też ma szanse pozostać osobą, tak jak ją pojmują filozofia, antropologia i inne nauki społeczne, czyli w sensie bytu odrębnego od świata rzeczy i przyrody? Po drugie, kim staje się człowiek jako istota społeczna i na ile pozostaje on jeszcze istotą społeczną? Na ile mamy więc dziś jeszcze do czynienia ze społeczeństwem, na ile zaś trzeba już mówić o zagrożeniach dla samego jego istnienia? Czy jest to nadal społeczeństwo, czy już bliżej nieokreślone postspołeczeństwo, w którym obok aktorów ludzkich, działają także aktorzy nie-ludzcy? Autor koncentruje się przede wszystkim na tym drugim aspekcie problemu, próbując odpowiedzieć na pytanie, kim staje się homo digitalis.

The author scrutinizes two issues concerning the condition of the human being in the period of post-industrial social change incorporating, in particular, the digital turn. Firstly: To what extent a twenty first century human being still is—or has a chance to be—a person in the sense worked out by philosophy, anthropology and other social sciences, namely, a being which is distinct from the worlds of objects and nature? Secondly: What becomes of the human individual as a social being, and to what extent does a human individual still preserve her social nature? Can we still speak of a human society, or should we rather be speaking about threats to its very existence? Are we still dealing with a society, or rather with an unspecified post-society whose members are both human and non-human actors? The author focuses on the latter aspect of the problem, addressing above all the question of who homo digitalis is. Translated by Dorota Chabrajska