Arno Schmidts Typus der neuen Prooaform anhand “Aus dem Leben eines Fauns“

Przedmiotem analizy zawartej w niniejszym artykule jest powieść, zmarłego niedawno, awangardowego pisarza zachodnioniemieckiego, Arno Schmidta zatytułowana “Aus dem Leben eines Fauns“ ("Z życia fauna“) . Twórczość Schmidta była i jest obiektem wielu kontrowersyjnych dyskusji, a sam pisarz uchodził za jednego z czołowych "rewolucjonistów" niemieckiej literatury lat sześćdziesiątych. Omawiana w artykule powieść należy, wg własnej teorii narracji Schmidta, do grupy tzw. "fotoalbumów". Poglądy teoretyczne Schmidta, zreferowane zostały pokrótce na Podstawie jego przemyśleń, zebranych w dwóch “przyczynkach poetyckich“ pt. "Berechnungen I und II“. Zdaniem Schmidta podstawowym zadaniem pisarza Jest rekonstruowanie za pomocą środków językowych tzw. "dziurawej teraźniejszości" lub “mozaikowatego bytu" ("löcherige Gegenwart" albo "musivisches Dasein“). W przypadku omawianej powieści oznacza to odtwarzanie partykularnych, nieciągłych (niekontynuowalnych) fragmentów doznań świadomości bohatera, Heinricha Düringa. Zgodnie z tym założeniem fabuła powieści zrealizowana została przy pomocy podziału “akcji" na małe odcinki, wyodrębnione graficznie, pozostające do siebie w stosunku "montowanych luźno elementów". Struktura powieści opiera się na wariowaniu określonego schematu (opis 13 pojedynczych dni z życia bohatera), różnicowanego pasowo i przestrzennie, powtarzanego i rozszerzanego. W artykule zwrócono również uwagą na stylistyczną stroną twórczości Arno Schmidta i podkreślono znaczenie języka, którego pisarz, uchodzą- cy za interesującego nowatora formalnego gatunku powieściowego, jest wielkim mistrzem.