Does this poem work (for you)? Irony, possibility and work in Adrienne Rich’s and Franco Berardi’s critical thought

Puntem wyjścia szkicu jest proponowane przez Adrienne Rich rozumienie społecznej funkcji poezji. Zdaniem Rich najważniejszym zadaniem poezji jest dzisiaj nieustanne przypominanie o rzeczach, które, których moglibyśmy pragnąć (jako jednostki i jako społeczeństwo), o pragnieniach zapomnianych lub pogrzebanych. W swoim manifeście „Poetry and Commitment”, Rich pyta o sposoby, w jaki poezja wchodzi w interakcję z życiem, jak, przy pomocy wszystkich swoich formalnych i estetycznych mechanizmów, umożliwia nam wyobrażanie sobie innej codzienności. Autorka szkicu rekonstruuje punkt widzenia Rich i porównuje go z koncepcjami Franco „Bifo” Berardiego, z książki „Uprising. On poetry and finance”. Powołując się na przykłady z polskiej poezji ostatniej dekady, szkic stara się udzielić odpowiedzi na pytanie o pracę, która odbywa się w wierszu.

The starting point of the paper is the social function of poetry, as understood by Adrienne Rich in her later essays. According to Rich, the single most important function or „capacity” delivered by poetry today is to continuously remind us of the things that we might want (as individuals as well as a society), our forgotten or buried desires. In her manifesto „Poetry and Commitment” Rich asks about the ways in which poetry intervenes in one’s life – how, with all its formal aspects and aesthetic mechanisms it enables us to imagine an everyday life different from the one we already have. In the paper the authoress compares Rich’s point of view to that of Franco „Bifo” Berardi in his last book „Uprising. Poetry and Finance”. Using Polish poetry of the last ten years or so as an example, the paper reflects on the actual work of (and the inside of) the poem.