Więcej znaczy rozum niż siła

Artykuł przedstawia wojnę sprawiedliwą i niesprawiedliwą w poglądach Pawła Włodkowica i Stanisława ze Skarbimierza, w kontekście sporu z Krzyżakami. Polska i państwo zakonne w 1414 roku zgodziły się by spór o pozostające w rękach zakonu Pomorze Gdańskie, ziemię chełmińską, ziemię michałowską oraz posiadłości zakonu na Kujawach rozstrzygnęli arbitrzy: papież, Zygmunt Luksemburski lub sobór powszechny. Według traktatu Stanisława ze Skarbimierza pt. „O wojnie sprawiedliwej i niesprawiedliwej” wojnę można uznać za usprawiedliwioną, ale konflikt prowadzić może jedynie osoba świecka, ponieważ duchownym nie wolno przelewać krwi, a wojnę toczyć można tylko dla odzyskania własności lub w obronie ojczyzny. Paweł Włodkowic przedstawił uczestnikom soboru swój traktat, gdzie przekonywał, że żyjący w pokoju poganie mają prawo do zachowania swej własności oraz swoich państw z mocy prawa naturalnego i prawa narodów.