Ryś

Lata II wojny światowej. W małym miasteczku ksiądz Konrad i kościelny Józef spieszą z ostatnim namaszczeniem do umierającego. Ksiądz jest wikarym miejscowej parafii - jej pleban został aresztowany przez hitlerowców i wywieziony do obozu. Po udzieleniu posługi wracają do kościoła - zatrzymują się przed obrazem szatana. Józefa gorszy to "diabelstwo", ksiądz zdaje się być zafascynowany starym płótnem...
Modlitwy wikarego przerywa nadejście młodziutkiego partyzanta "Rysia", który pragnie się wyspowiadać przed wykonaniem wyroku na zdrajcy mieszkającym w miasteczku. Na pytanie o dowody winy chłopiec zasłania się rozkazem - jego niewykonanie karane będzie śmiercią. Jednakże księdzu udaje się poznać nazwisko skazanego - jest nim stelmach Alojz. Podejrzewając tragiczną pomyłkę prosi o odłożenie egzekucji. "Ryś" zgadza się na jednodniową zwłokę i odchodzi. Ksiądz Konrad pogrąża się w rozmyślaniach - młody partyzant jawi mu się jako wcielenie szatana...

Wikary odwiedza Alojza. Pracujący na podwórku pożydowskiego domu stelmach zachowuje się dziwnie - unika rozmowy, na pytania księdza odpowiada propozycją wspólnego wyjazdu do lasu, do partyzantki. Spotkanie przerywa pojawienie się żydowskiego dziecka. Stelmach nie jest zdrajcą, skoro ukrywa Żydów. Jego śmierć nie może obciążać sumienia "Rysia" - w księdzu Konradzie dojrzewa decyzja. By ocalić duszę chłopca, sam wykona wyrok na Alojzym. Wierzy, że grzech, który uchroni innego przed potępieniem, zostanie mu wybaczony. Partyzant zgadza się dostarczyć broń następnego dnia...
Kolejna rozmowa z Alojzem pogłębia wątpliwości księdza co do słuszności wyroku na stelmacha - wikary utwierdza się w przekonaniu, że zgodził się zabić uczciwego człowieka. W chwili, gdy "Ryś" wręcza wikaremu pistolet, ksiądz Konrad odkrywa, że pod postacią partyzanta ukrywa się szatan. Strzela do niego, ale chłopiec znika - kula niszczy figurę Chrystusa Frasobliwego... (wikipedia).